Back !

Een loopburnout bestaat volgens mij echt ! Omdat ik al jaren loop ken ik mezelf een beetje. Soms heb ik geen zin, soms ben ik te lui (oeps !), soms lijken alle andere dingen belangrijker, of soms komt het er niet van. Uit ervaring weet ik dat ik daar niet echt moet aan toegeven en dat even geen zin hebben ook geen drama is. Het komt wel terug. 

Maar deze keer was alleen al de gedachte aan lopen iets wat mij deed panikeren. Het sloeg me rond de knieën, de angst van ‘nee, ik kàn niet’ en die nee had niets te maken met geen zin of motivatie, het was bijna verlammende schrik. Knikkende knieën en nog van dat. In alle eerlijkheid, ik dacht al dat het voor altijd zo zou zijn.

Verklaringen heb ik er niet echt voor, al is er een theorie die me zeer redelijk in de oren klinkt. Zo las ik een boek over de kracht van de wilskracht (Kelly Mac Gonigal). Geen gezever, maar allerlei onderzoek. Een van de dingen die me zijn bijgebleven is dat wilskracht beperkt is ongeacht of je er veel of weinig van hebt. Het betekent, volgens het boek, dat als je bv. voor iets veel en langdurig wilskracht nodig hebt, je het niet meer kan opbrengen (of minder) om dat ook voor iets anders te doen. 

Lopen vraagt wilskracht, zeker van mij, ik moet mezelf altijd heel sterk motiveren, maar een tijd geleden ben ik met een project bezig geweest dat ook veel van mij gevraagd heeft. Ik denk dat, bij wijze van spreken, alle wilskracht naar dat project gegaan is en het potje ‘op’ was, al was het totaal geen fysieke activiteit. 

Maar gelukkig zijn de tijden rustiger geworden en heb ik mijn hoofd opnieuw vrij kunnen maken om te sporten. Vrij omdat er andere dingen minder belangrijk (lees : afgewerkt) zijn. Dus ben ik opnieuw begonnen, zij het heel aarzelend. 

In het krokusverlof heb ik veel gefietst in het heerlijke Nederlandse Zeeland. Fietsen, laagdrempelig en ‘kwestie van erin te komen’. Zalig was dat, Neeltje Jans op en neer, beuken tegen de wind. 

 

Het zomaar vrij fietsen deed mij fysiek en mentaal gigantisch veel deugd. 

De voorbije week heb ik nog een tandje bijgezet : elke dag sport  en 4 luttele looptrainingen, progressief opbouwend (want er schiet precies niet veel meer over). 

Ik ben begonnen met een lange wandeling rond ons dorp. 

 

De looptrainingen heb ik op één na, allemaal ‘op het werk’ afgewerkt. Ik heb tussendoor vrije uren en ik wist dat het moeilijker zou worden om na het werk nog te gaan lopen. 
En is dat niet zalig : lopen tussen de werkuren door en thuiskomen en al fijn gesport te hebben ? Douche inclusief ? 

Ook voor morgen staat de sportzak alweer klaar. Lopen rond het werk, gelukkig in mooie velden en bossen, maar wel met de nodige heuvels. 

En stilaan weer opbouwen naar, wie weet, Antwerpen ? 

Rammelende biomechaniek

De voorbije week (de post Ten Miles week) stond er weinig op het loopschema (“herstelweek”) en dat was maar goed ook, want al had ik geen echte pijn, biomechanisch leek het alsof mijn botten niet meer goed aan elkaar gingen en alle gewrichten kraakten. Zo leek ik wel een vrouw van 90 !

Daarom heb ik het maar wijselijk bij fietsen gehouden, niet al te hard, maar om toch iets te doen met minder belasting.

Vandaag heb ik dan maar weer de loopschoenen aangetrokken en heb ik puur op gevoel gelopen. Eerst en vooral had ik ‘zin’ (???) in heuvels, en die nam ik na 1 km al, meteen een parcoursverkenning van de geplande wedstrijd in juli. Toen ik ‘bergop’ liep kwamen echt alle herinneringen boven aan de uitgang van de Kennedytunnel. Gezweet en gezucht maar ook vastberadenheid om hier iets aan te doen : trainen, trainen en trainen, ook al om mij mentaal wat te sterken.

Voor de rest heb ik puur op gevoel gelopen, 7 km in plaats van 5 en ja, weerom sneller dan  eigenlijk mocht. Ik heb niet eens naar mijn snelheid gekeken maar die was (opnieuw) het toen beoogde wedstrijdtempo. Is dat erg ? Ik weet het niet.

Vandaag heb ik ook – nu pas – de gegevens van Garmin geuploaded en toevallig ben ik tijdens de Ten Miles Edith verloren rond de tijd dat ik op mijn ‘lap’ toets drukte.

Zie hier  het verschil : de eerste ronde mét Edith, de tweede zonder Edith :

Wat een verschil !

horrible spinning

Ik keek er heel erg naar uit, naar de les spinning ! Ik fiets graag, muziek, goed afzien, alles was er ! En het kon toch niet te moeilijk zijn in de zin van technisch of motorisch ? Hmm ? ’t is toch een kwestie van op die pedalen te trappen !?

Na heel wat schrikbarende facebookcomments op mijn voornemen om te spinnen, stelde mijn collega LO me gerust : zet gewoon die weerstand niet te hoog en dan lukt het wel, je hebt het zelf in de hand. Dàt plus dat gedachte dat ik een aantal duursporten toch meer dan een uur volhoud, gaf me moed. Mijn doelstelling was immers gewoon : proeven en het uur volhouden.

Ik dacht een volle zaal voornamelijk vrouwen aan te treffen, maar we waren maar met 4, (capaciteit 20 fietsen) en de lesgeefster werd vervangen door een andere man die de bijnaam ‘de beul’ had. Ik was de enige vrouw. Hmm. Vervolgens vroeg de lesgever of we een voorkeur hadden, maar omdat ik er toch niets van af wist liet ik de mannen beslissen. Zij kozen voor ‘klimmen’. Tja, al sowieso niet mijn sterkste kant, om niet te zeggen dat ik klimmen haat als het om de gewone fiets gaat. Liever een omweg van een aantal kilometer dan steile heuvels.

Opwarmen en dat liep goed. Eerste stuk ook, tot het klimmen begon, daar kon ik immers niet meer op ‘lichte weerstand’ trainen, want dan trap je daar natuurlijk zo door, je moét de weerstand wel wat serieus zetten. Echt goed lukken deed dat niet, ook al omdat ik door precies op mijn tenen reed, mijn voet zat niet zo goed in het voetstuk. Vervolgens werd het ook ‘lopen’ op de fiets (de experts zullen het kennen) en fietsen met je zitvlak net ‘naast’ het zadel en rechte rug. Ik leek daar al een paar keer van mijn fiets te donderen.

Bovendien was het daar stikkend, maar dan ook stikkend heet en zocht ik naar zuurstof. Er werd een venster opengezet, maar dat mocht niet echt baten.

En toen zag ik sterretjes, veel sterretjes, begonnen mijn handen te beven, mijn benen te beven en wist ik niet meer waar ik was. Oeps !

Dat was raar en ik moest wel even gaan zitten tegen de muur (niet dat ik daar nog iets van weet), tot een dame (waar die vandaan kwam wist ik ook niet) naar me kwam kijken en vroeg of ze er niet iemand moest bijhalen. Nee, dat moest niet.

Ik kwam bij (langzaam) en voelde dat mijn ontbijt mijn maag wou verlaten, zij het niet op gewoonlijke weg. Dus hup hup weg naar de toiletten en kots kots. Weer sterretjes. Weer tegen de grond. Man man, dat is toch spannend zo’n spinningles !

Tot een uur na de les kon ik nog altijd niet deftig stappen. Alles schemerde voor mijn ogen. Naderhand dacht ik dat ik misschien suiker had moeten nemen, maar dacht daar niet op, gezien dat al enige tijd geschrapt is.

Aan die spinningsles hou ik dus echt een horrorgevoel over, nog even en er werd een ambulance gebeld ! Ik denk dat het een combinatie van warmte, gebrek aan zuurstof en te hevige inspanning was, maar ik ben geen dokter. Momenteel sta ik alweer goed op mijn benen en ben ik vol ‘wraak’gevoelens, want de enige manier waarop ik dit wil oplossen is er nog eens hard tegen aan gaan door te sporten, zij het NIET door spinning.

1. loop eens een wedstrijd in het buitenland
2. ga voor zonsopgang eens buiten lopen
3. loop eens met een ander (het mag een fietser zijn)
4. loop eens een wedstrijd in de winter (laat ons zeggen vanaf november)
5. laat je droppen en loop terug naar huis (GSM met GPS zal in mijn geval nodig zijn !)
6. ga eens zwemmen voor het werk (en NIET op een dag dat ik laat moet beginnen !, dus voor 8 uur !)
7. zoek een MTB traject op om te lopen en snuif zo de trail-sfeer op
8. combineer twee verschillende sporttrainingen
9. doe eens mee aan een groepsles
10. probeer eens een nieuwe sport uit (maar wel fysiek ! vissen komt NIET in aanmerking !)
11. loop eens een Aktivia-wandeling
12. waag u eens aan yoga (nog nooit gedaan !)
13. lees eens een boek over trainingsleer (da’s nog iets anders dan over lopen)

een fitness op de zolder

Zo mooi ingericht is het bij ons thuis niet, zo’n houten vloer en wat meer vensters, dat zou ik ook wel willen !

De natuur en mijn zeer kouwelijke aard bepalen al een enkele jaren het ritme van mijn sporten. Vanaf maart tot oktober probeer ik zoveel mogelijk buiten te sporten, eerst is dat nog deels buiten en deels binnen, maar éénmaal het weer echt guur wordt trek ik naar boven, naar ‘onze fitness’.

Het lief en ik hebben op zolder een fitness ingericht en we hebben daar nog geen minuut spijt van gehad. Aanvankelijk hadden we beiden een fitnessabonnement, maar omdat de grootste stap bij het sporten ‘tot aan de deur’ gaan is, raakten we er niet makkelijk, zeker al niet omdat we toch minstens een kwartier moesten rijden. Komt daarbij dat we beiden nogal huisduifjes zijn.

Hugo zag de fitness niet meer zitten en kocht een hometrainer, een eenvoudig model. Ik bleef naar de fitness gaan. Rond nieuwjaar vroeg Hugo een roeimachine, en die werd ook gekocht. Al gauw bleek echter dat beide dingen interieurkillers zijn en overal in de weg staan. Toen kwam Hugo op het idee om één zoldergedeelte (onze zolder is groot en bevat twee delen gescheiden door een muur) te gebruiken voor die toestellen. We hadden nog ergens een oude TV en kochten voor zo’n 40 euro een DVD-speler. De mini-fitness (twee toestellen !) was geboren.

Beetje bij beetje werd ‘de fitness’ uitgebreid en zo hebben we op zolder nu

• een (nieuwe) hometrainer
• een crosstrainer
• een roeimachine
• een loopband
• een homegym voor kracht (zoiets als dit)
• een mini step (die weinig gebruikt wordt)
• zo’n buiktrainer

Alles staat zo geschikt dat je altijd de TV kan zien.

Later hebben we als toemaatje ook nog een saunaatje geïnstalleerd.

Ik besef dat dit ongelooflijk duur klinkt, maar dat valt heel goed mee. Alle toestellen zijn ongeveer in de loop van 2 jaar gekocht. Het is niet simpel om dat de vergelijken met de prijzen van een fitness, de prijspolitiek is dikwijls heel onduidelijk. Als ik 400 euro per jaar reken, kom ik op 800 euro voor twee personen. Dus zouden we in 2 jaar voor 1600 euro toestellen kunnen kopen. Dan zijn we er natuurlijk nog niet, maar ondertussen zit ik wel aan het 4de jaar …

De voordelen

• altijd open
• alle toestellen altijd vrij
• geen reiskosten
• eigen badkamer (met alle luxe vandien)
• privacy
• we kijken naar eender welke film/serie
• sauna voor mij alleen !
• ook de moeite voor een half uurtje (maar misschien is naar de fitness gaan dat ook)
• stilte (ik kan daar van genieten)

De nadelen

• geen begeleiding
• geen motivatie van ‘we zijn samen bezig’
• geen groepslessen
• de schoonmaak is voor ons !
• geen sociaal contact

Wellicht zijn er nog andere voor- en nadelen. Wij merken al jaren dat ‘het werkt’. Soms heeft het zelfs iets meditatiefs, meestal trainen het lief en ik ‘alleen’. Er is geen afleiding. Dat kan al eens deugd doen. Wij vinden het beide belangrijk dat het totaal afgescheiden is van de rest van het huis. Het is de plaats waar je tot rust kan komen en die enkel daarvoor dient : om even weg te zijn van de wereld. Maar dat lukt in een gewone fitness wellicht ook.

Over een andere boeg

Vorig jaar rond deze tijd liep ik netjes duurlopen van 18 km. Dat was dus ongeveer een maand voor de halve marathon van Eindhoven. Dat ging allemaal goed maar hoe meer de datum van de effectieve halve marathon naderde, hoe minder zin ik er in had. Om de één of andere reden had ik geen zin in de drukte, de stress.

Op de dag van de halve marathon (helemaal voorbereid !) besloot ik halsoverkop om de 10 km van Dwars door Hasselt te lopen, samen met Edith. Ondanks het feit dat er niet op deze afstand was getraind (en dus trager in snelheid), haalde ik hier – met haas Edith – een PR.
Na afloop gingen Edith en ik nog een koffie drinken in het stadscentrum. Zo’n tien kilometer duurt niet te lang en Hasselt is dichtbij huis.

Ik denk dat die dag een soort keerpunt is geworden. Niet zozeer om die PR, maar omdat ik het leukste van de dag het gezelschap van Edith vond en niet de PR,  niet de wedstrijd. Een voorproefje had ik ook al gehad bij de Ten Miles die ik voor de tweede keer meeliep. Ik vroeg me af : wat doe ik hier in hemelsnaam tussen al die mensen ?

De rest van het jaar heb ik geen eigen wedstrijden meer gelopen. Ik heb nog deel genomen aan de Ladiesrun in Brussel én aan de Gaston Roelants, twee keer met als doel mijn nichtje naar de eindmeet te brengen. (Lees : tetterend en kwebbelend).

Als ik eerlijk ben is mijn leukste wedstrijd uit mijn ‘carrière’ de halve marathon van Visé, geen idee of dat zelfs een stad is. Niet al te veel deelnemers en hele stukken door de natuur. Ik heb er heel lang alleen gelopen tussen de boomgaarden, velden en langs de Maas. Ik vond dat geweldig.

De drukte is dus niet mijn ding. Zo’n mensenmassa doet me hunkeren naar het dorp waar ik woon en de vele paden die ik ken tussen de velden en langs de Demer. Ik vind het heerlijk om alleen het geluid van de wind te horen. Als ik al mensen tegenkom zijn het boeren op het veld – die me al kennen – andere lopers of fietsers. Dan steken we heel even onze hand op.

Behalve mijn voorkeur voor de eenzaamheid hunker ik ook naar variatie. Drie keer per week lopen lukt me. Vijf keer niet. Ondanks de mooie wegen. Bij eenzaamheid komt dus ook variatie en die vind ik in zwemmen, fietsen, fitness, recent MTB-en en als het even kan ook aquafitness.

In de grote vakantie kwam ik zo aan een gemiddelde van 1,5 uur sport per dag, zonder schema, maar uit pure goesting. Dat is natuurlijk de beste motivatie. De lange zomervakantie is voorbij en omdat ik naast het sporten nog hobby’s heb en ook nog werken mag, is dat anderhalf uur sporten per dag niet meer echt mogelijk.

Anderzijds heeft dat sporten zo’n goede invloed op mijn hele welzijn dat ik het ook niet wil missen.

Eenzaamheid, variatie, zorg voor het fysieke/mentale welzijn, ik heb het samengevat in het plan om als doel een half uur tot 1 uur  sport per dag te stellen. Liefst zelfs niet als ‘gemiddeld’, maar wel als effectief een (half ) uur sporten tijdens weekdagen. Ik merk al een paar weken dat het plan goed werkt.  Ik vind dat uurtje vrij gemakkelijk, al moet ik dringend leren om mijn ‘aanloopfase’ (kleren aandoen) in te korten. Meestal sport ik langer dan een half uur, maar zelden langer dan een vol uur. Ik loop tussen de 5-10 km, met een half uur zwemmen heb ik een goede training achter de rug en dat geldt ook voor krachttraining. 45 minuten MTB op ruw parcours en ik ben bekaf.
In het weekend mag en kan het langer, en dat is ideaal voor een fietstocht (met de racefiets) of een lange duurloop. Het lief en ik pikken ook vrij vaak een wandeling van Aktivia mee en kiezen dan meestal afstanden van meer dan 15 km. Daar zijn we natuurlijk wel even zoet mee.

Het wordt hier dus helemaal sporten op goesting en voorlopig zonder wedstrijden.
Het is helemaal sporten voor het plezier.

algemeen onderhoud

 

Wordt er nog gesport huize Kaat ? Gelukkig kan ik gewoonweg ja zeggen. Alleen is de klemtoon wat veranderd om de simpele reden dat ik al  zo’n anderhalve maand (of 6 weken dus)  3  of minstens 2 keer ga zwemmen. De laatste twee trainingen werd dat 1500 meter zwemmen (zonder in en uitzwemmen), de keren er voor lag dat iedere keer rond de 1300 – 1400 meter.

Die 1500 meter wil ik voorlopig aanhouden, ’t is een afstand die mij heel goed ligt en waarvan ik het gevoel heb ‘dit is een training die mijn conditie wat onderhoudt en die mij in staat stelt om oog te hebben voor techniek’. Ook al zwem ik de volle 60 lengtes vrije slag, ik probeer toch nu en dan te wisselen wat focuspunt betreft.

Dat zwemmen gaat me zeer goed af, in alle eerlijkheid moet ik zeggen dat ik nu liever 1500 meter zwem dan bijvoorbeeld 10 km loop.

Ha, lopen dus ! Tot nu toe is het gelukt om iedere week minimaal 10 km te lopen, ik loop dat precies altijd ongeveer gelijk : een uur en 2 minuten, ondanks het wisselend parcours, ’t zijn maar de seconden die variëren !  Ik leef in de hoop dat ook dit een ‘goed onderhouden‘ is, momenteel is mijn hoofd te druk om specifiek te trainen en moet ik het daar een beetje mee stellen. Misschien moet er toch een tweede (loop-)training bijkomen. Met sprintjes of interval.

Ondertussen heb ik ook de fitness terug ontdekt (lang leve de zolder) en zijn er stilletjes aan alternatieve trainingen bijgekomen : krachtwerk dat zich vooral op de armen en schouders richt, buikspieroefeningen (altijd goed) en verder aangevuld naargelang ik zin heb : fietsen, crosstrainen of op de roeimachine. Al deze laatste toestellen lijken ‘makkelijk’, maar door het vast te stellen wattage kan het flink lastig worden.

Tenslotte is ook het dieetplan gelukt. 8 kilogram in de zomervakantie afgevallen en daar is niets van bijgekomen. Ook dit is nu een beetje ‘te onderhouden’.

Omdat het in mijn hoofd zo druk is en er van alles gaande is (no worries !) heb ik de laatste weken resoluut gekozen voor wat ik graag doe. Uiteindelijk train ik toch nog minstens 4 keer per week en hoop daarmee alles goed te onderhouden. Het genieten en vooral het ontspannen staan voorop. Met een beet je geluk moet ik normaal gezien toch vrij snel terug kunnen aanpikken. Tenminste dat is echt mijn hoop !

oud en versleten ?

Alle bewondering voor deze en ander dames en heren !

Deze week werd er goed gesport mét plezier maar toch ook met veel stroefheid ’s morgens in de spieren en ’t gevoel ondertussen de kaap van de 80 (jaar) bereikt te hebben. Ik heb werkelijk geen idee hoe dat komt, misschien omdat ik nu heel even consequent de 3 sporten beoefen, maar toch. Gelukkig zat het plezier er ook dik in, al blijft de grootste inspanning voor mij nog dikwijls het ‘beginnen’ en starten. Eénmaal op zwier kan de pret niet op.

Deze week werden er uiteindelijk 5 dagen gesport. Ik zou er ‘meer’ willen, maar ook de vermoeidheid speelt me parten, al is dat wellicht meer te wijten aan slecht slapen dan wel aan veel sporten.

Er werd twee keer gezwommen, 2 x een gecombineerde oefening van bilateraal ademend zwemmen en snelheid. Ademen aan één kant was ‘op het gemak’, het bilateraal ademen werd ‘met hogere snelheid’ gedaan, dus zo’n beetje als een wisseltraining. Het was een oefening die me goed beviel en zo zijn er (zonder het in- en uitzwemmen) 2500 meter gezwommen.

Er werd twee keer gefietst, één keer in de regen (35 km) wat goed is voor de mentale training, en één keer heuvel op, heuvel af (34 km). Ik zeg al maar meteen dat dat gewoon afzien was, te meer ik de heuvels totaal niet voorzien had ! Totaal dus zo’n 69 km.

Tenslotte werd er deze week maar één keer gelopen, een wisselloop van 10 km waar ik schrik had dat ik het ‘snellere’ tempo niet zou kunnen halen maar dat toch netjes afgewerkt heb.

 

Met deze trainingen wijk ik af van mijn loopschema en ja, daar zit ik wel mee. 5 trainingen per week, voor een totaal 5 tot 7 uur per week zoals dat deze maand (zonder Griekenland) is geweest. Op mijn loopschema staan 3 looptrainingen… maar dan wordt er natuurlijk niet echt gefietst of gezwommen.

Ik weet eigenlijk niet goed hoe je dat doet, voor triatlon, de combinatie van die trainingen. Overal lees ik maar dat je dat als één sport moet zien en niet als 3 sporten en dat laatste kan ik best geloven, ik zou kapot zijn ! Anderzijds wacht er mij volgende week (De Bres, Rijkevorsel)  en de week erop (Sterke Peer, Wuustwezel) nog 1 triatlon en dan is het wellicht gedaan, misschien Viersel nog. Vanaf dan kan ik weer volop gaan voor het lopen. Het zwemmen komt er zeker bij, om de simpele reden dat dat – tot mijn eigen verwondering – de sport is die ik het allerliefste doe. Ik hoef mezelf nooit te motiveren om naar het zwembad te gaan !

 

Zit er meer in ? Nee. Fietstrainingen en looptrainingen kan ik onderling wisselen, maar er één bij doen, ik denk het niet. Teveel zeurende pijn de hele dag door : stroefheid, schouderpijn … al moet ik onmiddellijk zeggen dat ik het vermoeden heb dat het ‘gezeur’ van het fietsen en het zwemmen komt en niet van het lopen. Misschien moet mijn lichaam zich nog aanpassen, wie weet.

Hoe dan ook, we blijven sporten, maar bovenal voor het plezier !

Fun fun fun (en hulp nodig bij het aankleden)

Super, het bloggen leeft nog altijd en krijgt bij sommige zelfs een beetje revival ! (Mario, Katrien, Edith).

To blog or not to blog ?

De blog is er in eerste plaats voor mezelf. Het is een ‘log’ van mijn sportactiviteiten en het is handig om te zien hoe het was rond deze tijd vorig jaar of een paar jaar geleden. Verder vind ik het sociale aspect best fijn. Mensen geven tips, moedigen je aan, delen in je ervaringen. Omgekeerd lees ik graag blogs van anderen. Ze inspireren enorm. Als ik zie hoe iedereen op zijn manier zijn doelen wil halen met ups and downs dan krijg ik daar een kick van : ook ik mag dromen en met ups en downs werken naar een doel !

Maar goed, de week dus.

Maandag – ik had geen goed weekend achter de rug, werd er niet getraind. Simple as that.

Dinsdag moest ik iets inhalen en nam me voor om voor het lesgeven te trainen. Ik moest 200 m – 300 m – 200 m – 300 meter met respectievelijk 15/20 seconden rust. Nu was er echter zoveel file geweest zodat ik laat in het zwembad lag en schrik had niet op tijd voor de klas te staan. Ik besloot ‘zoveel mogelijk te zwemmen zonder pauze’ en er werd een magische grens doorbroken : ik zwom de 1000 meter crawl zonder problemen aan een stuk. Wellicht is mijn techniek dus van dien aard dat het ‘er mee door kan in een zwembad’  ! Eén van de sleutels is ook gewoon ritme, het ritme van beweging dat ergens moet samenvallen met het ritme van ademen, diep in en uit ademen en niet te snel !
Bye bye schema ‘1000 meter zwemmen’  !

Woensdag begon ik met een duik in het zwembad tegen 8.30. We waren met 5, superleuk is dat, met 5 in een zwembad en plaats zat. Omdat het ‘bye bye schema’ was, zwom ik gewoon 1250 meter. Ik voelde duidelijk dat er meer in zat, maar goed. Ondertussen werkte ik ook aan mijn nek, mooi ontspannen houden zodat ik geen nekpijn meer zou hebben. I

In de namiddag liep ik met het liefje nog een tempoloopje (zucht zucht) van 5 km. Snelheid wordt mijn volgende missie, want nee ’t zit er niet in !

Donderdag feestdag en er werd wel aan sport gedaan maar we zullen dat maar een alternatieve training noemen : 2 uur kajakken. Mijn armspieren en vooral mijn rugspieren hebben het gevoeld, maar echt zwaar was het niet – behalve dat ik er als een kreeft uitzag toen ik uit de boot stapte !

Vrijdag werden er opnieuw twee ‘trage’ trainingen gedaan. Er werd 2 keer 15 km richting Rotselaar De Plas gefietst. De 15 km ‘heen’ ging supersnel, de terugweg was vollen bak wind tegen. Eénmaal in de Plas heb ik voor het eerst een openwater training gedaan. 3 keer 130 meter op en neer (volgens het lief was het 4 keer op en neer maar ik weet het echt niet zeker). Hoe dan ook, tel ik 3 keer (waar ik wel zeker van ben), dan kom ik aan 780 meter zwemmen.
Zwemmen in De Plas is een voorrecht, want ze hebben daar speciaal een baan afgebakend voor ‘baanzwemmers’.

3 keer of 4 keer ? op en neer gezwommen en 't beviel !

Het begin verliep paniekerig, en dat was puur van de aanpassing van het lichaam aan de koude. Ik heb nu door dat dat ongelooflijk op je adem slaat en dat ik dan totaal vergeet hoe dat ‘ritme’ in elkaar zit. Maar na een meter of 50 had ik toch mijn tempo gevonden en had mijn lichaam het niet meer zo koud. In het speelgedeelte zwommen veel kinderen en volwassenen voor ’t plezier, dus zo koud was het niet, maar goed, het lichaam vraagt aanpassing. Ik had mijn surfpakje aan en dat beschermt zeker tegen de koude en bovenal : wat een super drijfvermogen !
Ik ‘schrok’ van de lengte. Ik wist toen nog niet dat het 130 meter enkel was, maar het was duidelijk dat ik mentaal en fysiek verwend ben met ‘een muur’ na 25 meter. Dat is een gigantisch voordeel, want als ik afduw van de muur ben ik toch gauw 5 à 10 meter verder zonder dat ik daar iets moet voor doen. Maar in de Plas was geen muur te bekennen ;-).
Verder viel het mij op dat ik zigzag zwom en soms tegen de touwen of boeien aanzwom. Daar moet op geoefend worden en gelukkig kan dat redelijk omdat er een ‘baan’ afgetekend is, je kan jezelf dus wel degelijk controleren. Ik merkte dat ik me meer moest concentreren waar mijn armen terecht kwam en hoe ik ‘afduwde’ (naar waar) en vind het nog altijd raar dat dat in een zwembad ‘van zelf’ gaat, blijkbaar stuur je vanzelf je richting bij daar.

Zaterdag  had ik afgesproken met mijn zus in West-Vlaanderen en was De Knoop in mijn hoofd ontward. Ik zou een wetsuit kopen. Zo’n surfpakje is prima tegen de kou maar ’t is niet echt goed om mee te zwemmen. Dus ging ik naar Runnerslab en zij hielpen me daar letterlijk in zo’n pak. Ik wil echt niet zeggen hoeveel moeite dat kost, maar wel dat ik daar zeker een liter zweet verloren heb. Ik kon kiezen tussen X-Terra en SailFish en het werd het laatste. Niet dat ik daar een voorkeur voor had, maar volgens de verkoper pastte mij dat beter. (Ik heb ‘m maar vertrouwd want no way dat ik mij nog es in zo’n ding zou hijsen !).

Vandaag, zondag, had ik het plan opgevat om nog es richting Plas te trekken om de nieuwe wetsuit uit te testen. Maar ik had ‘m nog niet helemaal aan of ik had er al een scheurtje in gemaakt. Pffff ! Dus gaat het pak eerst naar de duikwinkel (ik ga niet opnieuw naar West-Vlaanderen rijden) om hersteld te worden. Ondertussen had ik van Mario mijn nieuwe schema gehad (hip hip hoera) en heb er maar meteen een training van deze week uitgepikt, ik moest getroost worden voor dat pak en troosten was in dit geval : tonen dat we kunnen lopen ! Het werd een wisselloop van 9 km met opnieuw liters zweet. De snelheid zit er echt niet meer in, maar hé, daarvoor trainen we !

Al bij al een superleuke week en we hebben ons weer serieus geamuseerd ! 7 uur sport deze week zegt Garmin, en trekken we daar kajakken van af, dan zit ik op 5 uur. Meer dan de doelstelling maar superleuk !  In één van de volgende blogjes zal het over de ‘toekomstplannen’ gaan, maar daar moet ik eerst het mailtje van de coach nog eens te gronde lezen !

vollen bak bezig

Een volle week voorbij en best tevreden.
Op maandag trok ik terug naar het zwembad alwaar ik de training op mijn schema netjes afrondde.

4 x 150 m + 4 x 100 m (na elke 150 m 20″ r, na elke 100 m 15″ r)

Dinsdag werd het krachttraining met gewichten. Dat ‘lijkt’ altijd licht maar ik sta er altijd van te kijken hoe zwaar dat eigenlijk wel is. Het is natuurlijk geen cardiotraining en in die zin niet zo zwaar, maar als je de 30ste keer die gewichten op een bepaalde manier beweegt begin je het toch te voelen !

Woensdag werd – onverwacht – een 1/8ste triatlon in stukken.
’s morgens ging ik zwemmen, opnieuw volgens het schema :

2 x 200 m + 4 x 100 m (na elke 200 m 20″ r, na elke 100 m 15″ r)

In de namiddag vroeg het liefje of ik met hem mee wou lopen. Hup, 5 km tempoloopje.

En ’s avonds was er De Afspraak In Zolder, superinitiatief van Herman ! We waren er met Herman’s zoon (fotograaf van dienst), Herman, Edith, Odile en Jess.

Rijden op zo’n circuit is een ervaring op zich, omdat je geen kruispunten hebt kan je blijven rijden. Nu en dan werd ik gepasseerd door een peleton en dat was even de adem inhalen. Geen ongelukken van mijn kant, maar toch een gewonde zien afvoeren met de ambulance. Ik vond het echt super. Na 20 km stopte ik. Niet zozeer omdat ik het beu was, maar omdat het na de zwemtraining en de looptraining al oké was voor mij. Ondertussen had ik al door dat ik er maar een klein half uurtje (30 km) vandaan woon, en dan nog wel ‘bij mij afrit op’ en ‘daar afrit’ af, wat brengt dat het mij minder tijd kost om op het circuit te geraken dan wel in mijn zwemclub in Leuven !

Donderdag waren er bij ons ‘inschrijvingen’, een leuke bezigheid trouwens, want je treft er alleen maar ‘gelukkige ouders’, omdat ze ’t gevoel hebben dat ze de loterij gewonnen hebben door bij ons te mogen komen. Luxe is het, lesgeven in een school waar ellenlange wachtlijsten voor zijn.

Vrijdag werkte ik mijn laatste zwemtraining af, de derde deze week. Ik was echter mijn schema vergeten en heb het zwaarder afgewerkt dan voorzien. Zijnde

150 m – 350 m (2 lengtes verkeerd geteld) – 200 m – 200 m met telkens 15 sec. rust tussen door.

Het was veel te druk eigenlijk waardoor ik te snel zwom, iets wat bij deze trainingen uitdrukkelijk afgeraden wordt, met het gevolg dat ik zaterdags super stijf was, vooral de nek dan, maar dat heeft naturlijk ook te maken met het feit dat ik ‘naar de grond’ moet kijken bij het zwemmen en niet zozeer voor mij. Oefening baart kunst zeker ?

Zaterdag en zondag is er niets meer van sporten in huis gekomen. Het waren off days, heel erg off days op alle gebied. Soms gebeurt dat. Maar met 7 trainingen in 5 dagen kan mijn geweten er best mee leven !

En de toekomstplannen ? Die zijn er ! En met goedkeuring van onze coach ! Ik ga echter nog wachten tot het schema er is alvorens er iets van te vertellen. Ik wil hier toch nog eens mijn dankbaarheid ten aanzien van de coach benadrukken. Ik besef best dat ik geen echt talent heb voor sport, zonder zijn schema’s zou ik wellicht nog 5 km lopen, zeker niet meer. Of ik zat al volop in de blessures omdat ik de ene moment keihard zou lopen en de andere keer weer niet. Dus dikke merci !

Hoe dan ook, schema of niet, het lopen moet dringend weer ‘meer op ’t plan’ komen !

freestyling

Deze week ben ik aan een “zwemschema” begonnen en wel alleen, buiten de club en gewoon van het internet geplukt. Mijn collega LO had het vorig jaar – toen ik nog helemaal geen crawl kon – al gezegd : het is vooral oefenen, oefenen en nog es oefenen. Toch lukte dat met de zwemtrainingen niet helemaal en dat deels omdat het niet altijd crawl was, maar ook omdat ik de tweede training (ik deed er twee na elkaar) in een groep kwam die te snel zwom. Voor de ‘buitenstaander’ geen echt probleem : ik kon immers ‘mee’, al had ik de vermoeidheid van de vorige training, maar ik voelde dat ik door de snelheid mezelf uitputte omdat die snelheid ook nog es gecombineerd werd met superslordig zwemmen, waardoor het natuurlijk NOG zwaarder werd !

Maandag trok ik voor het eerst richting Diest* alwaar ze baantjeszwemmen hadden. Ik had er een baan voor mezelf en begon aan mijn eerste training.

3 x 100 m & 5 x 50 m  – Na 100 m 20 sec rust en na elke 50 m 15 sec

Ik zwom traag maar zeer geconcenteerd, gewoon op mijn tempo. Het doel van het schema is immers gewoon 1000 meter (in mijn geval crawl) te kunnen zwemmen en in mijn achterhoofd heb ik zoiets van : als ik dat niet kan is dat te wijten aan de techniek en niet zozeer aan het zwemmen zelf, aangezien ik met gemak 2 km schoolslag zwem. En hé, het ging goed !

Dinsdag kwam ik thuis van het werk en trok er op uit om een mountainbiketochtje te doen. Ik zocht een echte MBT route en o wee, ik moet nog veel leren. Veel techniek, soms bang om te vallen en ’t is een wonder dat ik er geen schrammen aan overgehouden heb !

Voor woensdag had ik een wandeling uitgestippeld, eentje van 11 km. Of dat echt sporten is, weet ik niet, maar het doet me mentaal heel veel deugd en ik geniet ervan om zo rustig in de natuur te wandelen, zeker als daar een groot stuk natuurreservaat bij is !

Donderdag heb ik ‘vrij’ van 12 u tot 15 u en mijn werk is maar een kleine kilometer van Sportoase*. Naar verluidt zijn daar altijd ‘vrije’ banen. Ik deed er – alweer met succes – de tweede zwemtraining.

4 x 100 m & 8 x 50 m – Na 100 m 20 sec rust en na elke 50 m 15 sec rust

Ik had er o zo ontzettend veel zin in dat ik gewoon wou doorzwemmen, maar ik moest nog lesgeven ! Ik deed er nog 100 meter ‘uitzwemmen’ bij en was content. Dat ging hier goed, dat schema !

Vrijdag, weekend en meteen genoten van het baantjeszwemmen in Scherpenheuvel* voor training 3.

2 x 200 m en 8 x 50 m – na 200 m 50 sec rust en na elke 50 m 15 sec rust

Op het werk had ik nog eens een goed gesprek gehad met onze specialist zwemmen. Via een tip van Edith was ik er op gekomen dat ik wellicht te weinig zuurstof binnenkreeg. Nu ademde ik natuurlijk (anders zou ik wel verdrinken !) maar het leek alsof ik toch niet genoeg tijd had om genoeg te ademen. Tweede probleem was dat mijn benen toch te laag hingen. Plots vielen al die puzzelstukjes (dankzij het advies) bij elkaar : mijn ‘glij’ fase is te kort. Ik had (hoop ik : HAD) de neiging om als een molen met mijn armen door het water te gaan, eerlijk gezegd dacht ik dat dat zo moest, maar nu heb ik eindelijk door dat er zelfs een RUSTfase (net zoals bij schoolslag) bij crawl is. Arm strekken en die even vooruit laten gaan ! Op die manier : hangen mijn benen minder én heb ik meer tijd om in te ademen ! Behalve baantjes tellen ‘tel’ ik nu ook in beweging, en ‘denk’ ik er afslagzwemmen bij ! Super !

Zaterdag was het 100 jaar feest van de KVLV en had ik de nobele taak mijn schoonmoeder die niet al te goed te been is, te vergezellen. Van ’s morgens tot ’s avonds in Leuven gewandeld. Nee, het telt niet als sport, maar ik was te moe om nog te sporten, al zullen die 20 000 (!) kwetterende vrouwen er ook voor iets tussen zitten ! Mijn hoofd gonsde nog van het gekwetter toen ik thuis kwam ! Maar, gefeliciteerd KVLV met 100 jaar bestaan en ’t goeie kookboek !

Zondag  (vandaag) heb ik sedert heeeel lang  nog eens een looprokje aangedaan, gewoon omdat ik er zin in had ! 8,5 km gelopen, … volgende week moet het meer zijn ! (Het lopen zelf was nog maar een week geleden, nog een beetje ‘freestylen’ na de halve marathon !)

Alles goed voor zo’n 5 uur bewegen of sporten en genieten !

* Prijzen zwemmen (per beurt)

• Diest : € 1,5
• Sportoase € 5,5
• Scherpenheuvel € 2

Toch een serieus verschil !