Een loper is een eenzaat (u ook ?)

 

Ik loop het liefste alleen. Niemand om mij heen, zelfs geen zwijgende loper. Alleen lopen is alleen met mezelf zijn en genieten van pure vrijheid. Loop ik naar links of rechts ? Doe ik er een lusje bij of niet ? Muziek op of niet ?

Meestal heb ik een route in mijn hoofd maar wijk ik er al na een paar kilometers van af. Toch een heuvel of net niet ? Toch door dat donker stuk of liever toch sterk verlicht.

“Me myself and I”, dat is het zowat tijdens het lopen en ik laat mijn gedachten alle vrijheid. Die profiteren daar dan ook van, tot ze trouwens merkbaar stilletjes worden en ik merk dat ik helemaal opga in de natuur. Die natuur is het voelen van mijn hartslag, het zweet dat over mijn rug loopt, de wind rond mijn oren en de regen op mijn gezicht. Koude vingers in de winter, snakken naar water in de hitte van de zomer.

Zalig vind ik het. Loat mie moar lopen langs de straete ! Ik em m’n lief da’k zo geirne zie ! 

 “Als je de eenzaamheid niet wil of kunt omhelzen, en de gestage vooruitgang van het leven als een sociaal wezen de rug toekeert, dan ben je er slecht voor toegerust om de weg op te gaan om lange afstanden achtereen af te leggen. Maar jezelf terugbrengen tot je eenvoudigste, meest natuurlijke vorm als een wezen buiten de samenleving, onopgesmukt, onbewerkt en alleen afhankelijk van je eigen lichaamskracht, houdt in dat je je laat zien als zowel zelf-voortgedreven als volkomen onafhankelijk van andere mensen. Door een totale afwijzing van de wereld vormen die uren van eenzaamheid de enige keer dat we volkomen onszelf worden on onze eigen meesters zijn, zonder dat iets ons kan afleiden of hinderen. (…) In die uren waarin we afgesloten zijn van telefoongesprekken en zeurende zaken die ons herinneren aan onze dagelijkse verantwoordelijkheden, genieten we van een illusie van totale zelfvoorzienendheid waarin we geloven dat we nergens behoefte aan hebben.”

Harvie Robin, Why we run, gek van hardlopen, p. 28-29

Schrik voor de Ten Miles

Ik heb het lastig met de stress die bij wedstrijden komt. Ik zal die gedachte maar niet geloven zeker ?

Elektrisch veld

Er kwam hier een feitje aangewaaid op mijn pc via een of ander app’je.

Did you know?
The platypus closes its eyes when it dives to hunt. It finds its prey by detecting the electric fields generated by the muscle contractions of its prey with receptors located in its bill.

Ik zou wel eens willen zien hoeveel elektrisch veld ik genereer bij mijn krachtoefeningen !

Sportschema van mijn echtgenoot

Het sportschema van mijn wederhelft lijkt in tijden bijzonder op dat van Piglet, oftewel Knorretje. Vooral oefening 3 en 4, die kan hij uren herhalen !

• Warming-up : denk aan oefenen
• Oefening 1 : Ga geordend te werk. Denk vooruit. Kies de tweede oefening
• Oefening 2 : Concentreer je. Herhaal de eerste oefening
• Oefening 3 : Doe een dutje, om uitputting te voorkomen.
• Oefening 4 : Controleer het Knorrie Figuur voor de spiegel. Zitten al je calorieën op hun plaats ?
• Oefening 5 : Laat je niet ontmoedigen.
• Oefening 6 : Facultatief

Uit : E. Mordden, trimmen met Poeh, uitgeverij Sirius en Siderius,

voor wie twijfelt !

 

 

Swimming improves your aerobic conditioning and endurance,

bettering your body’s use of oxygen and increasing lung function.

All this makes you a stronger cyclist and runner as well. 

 

D. PITNEY & D. DOURNEY, Triathlon Training for Dummies, p. 76

 

 

85+ en een dozijn

De voorbije week heb ik één training gemist en ééntje vervangen.

Na de wisselloop van donderdag voelde ik opnieuw mijn rechter enkel en wel op dezelfde plaats, maar nu veel minder dan de vorige keer.

Daarom heb ik de tweede training – de dag erop – vervangen door een fietstraining. Ik weet dat dit hetzelfde niet is, maar het is wel een cardiotraining en zo blijf ik mentaal wel in de gewoonte van te sporten. Trouwens, het is niet omdat het hetzelfde niet is,  dat het niets zou opleveren of waardeloos zou zijn. In plaats van een uur ‘loslopen’ werd het een uur fietsen. Ik deed het aan 130 watt wat gelijk (zou staan maar wellicht ook staat) aan 27 km per uur. Ik mag dan wel dénken dat fietsen minder lastig is, het zweet was er niet minder om. Dit keer is het mij gelukt om netjes boven de 85 rpm te zitten, we gaan er dus op vooruit.

Zondag moest er opnieuw getraind worden en dat is er niet van gekomen. Ik kan redenen en excuses aanvoeren maar het zijn dan ook redenen en excuses. Hing mijn leven er van af, dan had ik het wel gekund. Niets meer en niets minder.

Maandag (gisteren) was het rustdag en ik heb ervan geprofiteerd om een krachttraining te doen. Helemaal nieuw voor mij en toch behoorlijk zwaarder dan ik dacht. Ik deed mee met Tracy York ‘het dagelijkse dozijn’. (DVD)

Dat zag er zo uit : 

• Kniebuiging
• Lunges
• Gespreide kniebuiging
• Zagen met één arm
• Triceps bovenhoofds strekken één arm
• Bovenhoofds drukken
• Bicepsbuiging
• Schouderoefeningen
• Voorovergebogen armheffing
• Opdrukken
• Buikspieroefeningen
• Zijdelinge buikspieroefeningen

Dat was zwaarder dan gedacht. Een paar keer is niets, maar je moest de meeste oefeningen 12 x 3 keer doen. Op den duur voel je het wel ! En zweten deed ik hier ook al. Zo’n DVD heeft wel het voordeel dat je meteen ook alles tussendoor strekt ; ik zou dat al overslaan vrees ik. Die lunges vond ik best lastig, terwijl ik had gedacht dat alles wat beenwerk is gemakkelijk zou gaan. De buikspieroefeningen gingen dat weer redelijk, misschien omdat ik die tussendoor ook nu en dan doe. Toch denk ik dat het beter is om ze met zo’n ‘neksteun’ te doen dan wel zonder. Op de DVD werd dat trouwens aangeraden, dan heb je minder kans dat je je daar blesseert omdat je een verkeerde houding inneemt.

Ik heb hier nog een verzameling DVD’tjes met allerlei soorten training. Ik kreeg ze hier en daar, als mensen eenmaal weten dat je sport krijg je gemakkelijk sportdingetjes en ik moet zeggen, dat is best fijn !

Tenslotte kreeg ik vandaag ook slecht niets van de Tri-Girls al waar ik in januari zou mee starten. In plaats van in Tessenderlo (zo’n 30 km) gaan ze in Bilzen (dubbel zover) trainen. Uiteraard ga ik geen 120 km per training met de auto rijden !

Dit is echt een ongoing history ! Maar hé, we geven niet op !

Ik voel hoe het weer wel zijn tol eist. Het moet toch niet lang meer duren. Ondertussen heb ik door dat het genieten van lopen een combinatie is van sporten en buiten zijn. Ik zal het dus ‘gesplitst’ moeten oplossen : lopen op de loopband (binnen) en buiten wandelen ! Ik heb die buitenlucht gewoon nodig !

to beat the snow ! (in 50 minuten)

Ik ben echt geen sneeuwfan. En aangezien het verhaal van mijn enkel zat lopen er sowieso niet in. Maar hé, elk nadeel heeft zijn voordeel zeker ?
Daarom richting zolder getrokken om aan een circuitje te beginnen. Er zijn toestellen die we zelden gebruiken en wel de crosstrainer en al helemaal weinig de roeimachine.  Uiteindelijk is het dit geworden :

• 30 minuten piramidetraining indoorcycling. De eerste keer dat ik ‘de berg’ moest nemen was het puffen maar de tweede keer dat ik de top van de piramide bereikte ging het al beter. Zo’n piramidetraining heeft alvast het voordeel dat je ook een beetje opwarmt, want ’t begint natuurlijk allemaal redelijk makkelijk.
  Jess fietst met een cadans van 90 en dat is natuurlijk ideaal. Ik blijf altijd steken rond de dikke 70. Ooit hebben ze me dat eens in de fitness gezegd dat ik tussen de 70 – 90 moest zitten en ’t lijkt alsof mijn lichaam zo geprogrammeerd is.  Maar zeker een werkpunt !
• 20 minuten crosstrainer, hier geen speciaal programma omdat wij het meest eenvoudige toestel hebben waar je enkel de weerstand hoger of lager kan zetten. Eigenlijk doe ik nog altijd het meeste werk met de benen, terwijl je die kan ‘ontlasten’ door ook je armen serieus te gebruiken. Werkpunt !
• en tenslotte : 10 minuten roeimachine. Dat is o zo lang geleden ! Het op één na laagste level, want ik mag nog niet veel doen met die rechterarm. Ik hoop dat ik morgen niet crepeer van de pijn.

Tenslotte de spiertjes netjes gerekt. Ik merk dat ik dat altijd meer doe en ook meer spieren. Het is begonnen na de hamstringblessure en nu doe ik er gewoon meer bij. Ik begin het trouwens ook eender waar te doen. Na de training maar ik kan het evengoed ergens doen waar ik moet wachten. Het heeft natuurlijk ook met lenigheid te maken en hé, ik word er ook niet jonger op !

Met die 50 minuutjes voel ik mij weer top (niet zo top als lopen, maar goed….) en ik denk dat het een goede afwisseling is. Wat mij het meeste verwonderde was de calorietelling. Dat niets meer calorieën verbrandt dan lopen, dat wist ik al, maar per tien minuten scoorde de crosstrainer hoger dan de fiets. ’t zal er maar aanliggen hoe hard je fietst zeker ? Anderzijds onderschat ik die crosstrainer altijd .

Enfin, ik kan er weer even tegen !

loopmijmeringen

Veel valt er niet te vertellen behalve dat het schema netjes gevolgd is. Niet veel gebeurd op één week dus, maar wel ‘op  lange termijn’.

En die lange termijn, dat heeft te maken (denk ik) met de halve marathon.

Voor het eerst vind ik lopen echt leuk. Vroeger schreef ik : ik vind het gevoel na het lopen leuk, maar ik moet echt met mijn hoofd lopen om mezelf te overtuigen. Dat is (eindelijk ?) niet meer zo.  Die ‘click’ is er gekomen tijdens de trainingen voor de halve marathon. Ten eerste was ik supergemotiveerd omdat dit een nieuwe uitdaging was die ik persé wou halen. Het trainen voor de halve marathon betekende natuurlijk ook langere afstanden en dat bleek mijn ding te zijn. Een bijkomend voordeel was dat ik nu allerlei nieuwe paden kon ontdekken. Dit jaar is mijn topjaar van nieuwe wegen ontdekken rond ons huis. Een lus van 10 – 15 km brengt je natuurlijk verder dan eentje van 5 – 10. Zàlig gewoon !
Mijn conditie is er (volgens mij, ik kan dat niet bewijzen) op vooruit gegaan. Als er nu staat  “12 km” dan loopt dat makkelijk. Ook als dat twee keer op een week moet. Bij zo’n loopje blijf ik routes improviseren en omdat ik wat afstand betreft ‘overschot’ heb maakt het niet uit mocht ik me ergens misrekenen en een paar kilometer meer moeten lopen.

Lopen is de laatste twee weken zelfs regelrecht mijn houvast geweest. Ik weet niet hoe ik dat moet omschrijven, maar lopers zullen weten wat ik bedoel. Ik zou zoiets kunnen zeggen als de beste drug of zo. Hoe dan ook, lopen doet lijf en ziel goed. Trainen ja, maar ook verwerken. Dingen ‘aflopen’ en ze onderweg in de natuur wat kwijtraken en zo ‘lichter’ worden in het hoofd. Met mijn schouder gaat het nog niet zo goed, de arm ook niet, maar hé, ik mag blijven lopen en word zelfs ‘aangeraden’ om te lopen om zo de doorbloeding te stimuleren. Die schouder is niet zo bewegelijk, links en rechts kijken is niet echt mogelijk zonder m’n hele lichaam mee te bewegen, maar door de landwegeltjes hoef ik ook weinig links of rechts te kijken. (En omdat ik al zoveel dingen niet kan wegens krachtverlies in rechterarm en hand – koken lukt niet, schrijven lukt niet, mes goed vasthouden lukt niet, handvat van eender wat … pffff – , zou ik helemaal depri worden als ik dat ook nog ’s niet mocht.

Maar hé, het mag.

Voel je je vandaag futloos en ongeïnspireerd ? Ga hardlopen en je voelt je direct beter.
Zo gaat het met deze verrassende activiteit. Hoe je stemming ook is, hardlopen verbetert die, want het creëert energie.
Als je moe bent, pept het je op. Als je al genoeg energie hebt, krijg je er nog meer.  (…) Als je teneergeslagen bent, maakt het je vrolijker. Het is  het allerbeste antidepressivum.

Uit ‘pagina’ 26 november uit het boek
Kevin Nelson, hardlopen met bezieling, 365 inspirerende adviezen voor mensen die hun grenzen willen verleggen

• training 1 : opdracht 1 u 15 min lopen (genieten)

• training 2 : halve piramide  : loopband
• training 3 : 12 km blokloop

Ik slaag er niet in om ‘zo traag’ te lopen. Dat is zeker niet pretentieus bedoeld, het is omgekeerd, ik voel dat ik mijn spieren daarvoor moet forceren, hoe raar dat ook klinkt. Ik loop dan zo traag mogelijk. Hetzelfde is trouwens ook gebeurd met de halve piramide die ik moest beginnen aan 8 minuten, die eerste kilometer is sneller gelopen.

ik wil het goed kunnen !

Vandaag zette ik voor het eerst sinds augustus, Wuustwezel, een teen in het water om te zwemmen. Na echt ongelooflijk veel moeite te hebben gedaan om een zwemclub te vinden waar er op vrije slag wordt getraind dacht ik : dan maar op mezelf. Ik vroeg me af of ik het nog kon. Gelukkig herinner ik mij zo goed als alle technieklessen in mijn hoofd, ik weet waar ik moet op letten. Maar toch. Ik zwom een baantje vrije slag en tot mijn grote verbazing ging dat redelijk goed, ik gleed goed door het water. Het geheel ging vloeiend. Maar na een paar baantjes was ik toch bekaf. Als ik nu geen loper zou zijn zou ik denken dat ik geen conditie heb. Maar dat is niet zo. Als je kilometers kan lopen moet je conditie ook voldoende zijn om vele baantjes te zwemmen. Ik schakelde over naar schoolslag, dé slag waarbij mijn coach mij altijd prees om mijn “efficiëntie”, en hé, dat kon ik nog uren vol houden !
Maar goed, daar was ik niet voor gekomen. Als ik geen baantjes lang vrije slag kan zwemmen betekent dat maar één ding : dat ik technisch niet goed zwem. Omdat ik mezelf tegenwerk in het water, want wie goed vrije slag zwemt, moet minder moeite doen dan wie schoolslag zwemt.
Het bewijst weer maar eens hoe groot het verschil tussen lopen en zwemmen is, of liever : hoe de techniek bij zwemmen toch véél belangrijker is dan bij lopen.

Gisteren las ik nog hetvolgende :

“When a coach is part of the equation, there to design training content and routines, guide the progression of development, and provide motivation and challenge when needes, a swimmer can concentrate on swimming ! Of all the things a coach does, one of het primary benefits lies in his or her ability to observe stroke swimming technique in terms of swimming efficiency” ((Blythe Lucero, in ‘Technique Swim Workouts)”

Voor mij is het heel duidelijk dat ik wel vorderingen kan maken met vrije slag door meer te zwemmen ; maar dat een coach én een trainingsgroep mij gewoon verder gaan brengen. Of ik moet het plan, om vrije slag te zwemmen op triatlons, opbergen en verder oefenen op die schoolslag. Omdat ik in het zwemgedeelte geen slechte beurt gemaakt heb met mijn schoolslag en het daar op ’t gemak gedaan heb – uit vrees anders de triatlon nu uit te kunnen doen – weet ik dat daar nog progressie op zit. Maar ik heb het liever anders.

Dus trok ik nog eens mijn stoute schoenen aan en vroeg aan ’t loket van ’t zwembad : “is hier iemand van de triatlonclub ?”. Hij schudde van nee. Ik legde uit dat ik al meermaals gemaild had naar diverse personen maar dat ik geen antwoord kreeg. “Kom zaterdag maar”, zei de man die een werkschema bovenhaalde. Dan werkt Deborah hier, zij is ‘de grote baas van de triatlonclub’. “Maar nemen ze nog mensen aan ?” vroeg ik. “Ja hoor, zei hij”. Dus het wordt wachten tot zaterdag.

“Deborah” is trouwens de dochter van Dirk van Gossum, die in 2000 nog goud pakte in de triatlon van Lanzarotte en 2 jaar geleden 8ste werd. Hij deed ook mee in Hawai en is de voorzitter van de club.

Omdat ik niet in die hoge sferen vertoef en het plezant moet blijven ben ik van plan om zaterdag – als Deborah daar toch is – een paar baantjes te zwemmen en haar eerlijk te vragen of ik daar iets kan doen in zo’n club. Ik heb trouwens geen idee wat het niveau is of dat ze met niveaugroepen trainen enzovoort. We’ll see. Ik merk gewoon dat het blijft kriebelen. Niet zozeer om de triatlon, maar het goed willen kunnen zwemmen.

En het lopen ? Ik amuseer me. Eindhoven gaf een enorme ‘boost’, maar nu heb ik van coach Mario heel andere trainingen gekregen en dat vind ik super leuk ! Verandering van spijs doet eten zeggen ze, wel verandering van trainingen ook. Ik doe ze netjes en met plezier. Woensdag werd het een echte wisselloop, waarover al het vorige blogje, donderdag heb ik weer tussen de lessen door gelopen en vond weerom een heel nieuw pad tussen de bossen. Waar ik woon zijn het vooral weidse vlakken en (beschermd) natuurgebied. Heerlijk om te lopen ! Rond mijn werk zijn het vooral bossen en nog es bossen, iets wat ik niet echt ken in mijn thuis omgeving. Ook dat geeft een kick : totaal ergens anders en op ontdekking !

isn’t life great ?

O ! Want ik werk mijn trainingskes wel schoon af tot ik eens ‘het geheel’ zag. Hé, dat zijn 5 trainingen op een week ? En ik doe er dan nu en dan nog een zwempje bij ! Ik weet het, hoe kon ik dat nu NIET door hebben ? Toch is het zo, ik had het nog nooit opgeteld. Er is een citaat van Kim Gevaert (1)  dat in mijn hoofd blijft hangen.

“Ik probeer me zo weinig mogelijk af te vragen of er er nu al dan niet zin in heb. Ik moet het sowieso doen, het is mijn job. Ik ga eigenlijk gewoon werken zoals iedereen dat doet. Maar op momenten dat ik het moeilijk heb, denk ik aan het doel dat ik voor ogen heb. ‘Kom aan Kim, je wil het goed doen op de Spelen dus trainen !”

De laatste weken is dat wel mijn drive. Ik wéét uit ervaring dat als ik mij aan het schema hou ik gewoon met een dikke glimlach over de meet ga lopen in de Halve Marathon van Eindhoven. (Zie eens met Hoofdletter en al !). Ik vind het schema heel goed te doen en dat maakt natuurlijk ook veel goed. De schrik om opnieuw een blessure te krijgen zit er wel nog diep in, maar omdat het juist geen trainingen op snelheid zijn, heb ik er een goed gevoel bij.

Maar vijf trainingen dus. Daar schrik ik toch even van.  En daar staat het zwemmen dus niet bij. Eigenlijk was dat totaal niet de bedoeling. Vijf keer ! Maar nu heb ik iets van : ondertussen ben ik toch bezig en zal het maar zo laten.

Vandaag heb ik nog es een fietstochtje gedaan met de koersfiets. “Anderhalf uur fietsen op ’t gemakske, soepel versnelling en veel omwentelingen” stond het op schema.  Op de een of andere manier is dat niet goed gelukt. Ten eerste ben ik niet goed in “op ’t gemakske”. Omdat daar geen getal op staat. Wat is dat, op het gemakske ? En dan ‘veel omwentelingen’, dat kan alleen maar als ik op een kleine versnelling fiets. 

Is er iemand van jullie die weet waar je zo’n cadansmetertjes voor de Forerunner kan kopen ? ’t Mag ook op internet zijn. Iemand ervaring mee ?

Ik heb zo goed mogelijk mijn best gedaan om dat te doen. Normalitair werk ik op kracht (met een grote versnelling dus), maar dat vraagt meer van de spieren ik denk dat het voor de tria ook beter is dat ik probeer om meer op die versnellingen (hart/longen) te werken. Die benen zullen nog genoeg werk hebben. Ik haalde een snelheid van zo’n 24 km per uur. Dat is voor een doorwinterde wielrenner echt wel op ’t dooie gemak, maar zo simpel ging het mij niet af. Ik was ook moe, nog voor ik er aan begon.

Ik reed heen en weer richting Plas in Rotselaar omdat dit het open water is waar ik zal trainen voor de triatlon. Hip hip hoera, er waren triatlonners aan ’t trainen. Ze kwamen waarachtig uit het water en ik had er een goede babbel mee. Ze onderstreepten dat ik echt wel moest zorgen voor een warm pak want dat het kkkkkkkkoud is in het water. (En ik ben al zo’n kouwelijk mens !). Morgen krijg ik zo’n pak te leen van een collega. Ik ben benieuwd wat dat zal geven.

Bij Mario las ik dat hij z’n eerste en laatste triatlon zal doen. In alle eerlijkheid hoop ik dat dit voor mij NIET het geval is. Ik heb altijd van mezelf gevonden dat ik geen echte loper ben. Ook geen echte fietser en ook geen echte zwemmer. Ha, niets dus ! Maar die afwisseling ligt mij. Ik weet natuurlijk niet of die wedstrijden zo leuk zullen zijn als de loopwedstrijden, of daar ook een funfactor mag bij zitten en er wedstrijden zijn die een beetje als de runningtour zijn : waar het ‘event’ al zo belangrijk is als de wedstrijd. Voor mij gaat het om het sporten, niet om de prestatie of het winnen. Ik heb het ook niet in mij om voor het winnen of de prestatie te gaan. Het ontbreekt mij aan motivatie en ambitie én talent. Wat wel leuk is is het verleggen van de uitdaging. Mijn Mijlpalen tot nu toe waren 5 km – 8 km – 10 mijl (ik heb geen tussenstap gemaakt) en hopelijk dit jaar halve marathon en 1/8 triatlon.

Geef toe : isn’t life great ?

(1) Kim Gevaert, “Gezond”, deel 1 gezond bewegen, bijlage Goed Gevoel mei 2008