Zoorun : lopen tussen de beesten !

Voor dit weekend stond er een training van 12 km op het programma. Het hele weekend stond echter in het teken van ‘hard werken’ en gisteren had ik dan ook taak na taak afgevinkt, kwestie dat het een beetje vooruit zou gaan.

Ondanks het feit dat het een duurloop was (zonder stress voor snelheid !), had ik toch de indruk dat ook dit een taak was die ik moest ‘afwerken’.

Tot ik mij de Zoorun in Lommel herinnerde : vrij aanvangsuur en lopen tussen de dieren ! DIe ‘loop’ zag er al heel wat aantrekkelijker uit !

Deze morgen vertrok ik dan ook richting dierentuin Lommel. Uit niets bleek dat het pas de eerste keer was dat ze de loop organiseerden. Er waren parkingwachters en van ver stond de weg naar de ZooRun aangegeven. De inschrijvingen verliepen vlot en er was een bagagedepot voorzien. Geen startnummers maar een gekleurd armbandje naargelang je afstand, 5, 10 of 15 kilometer en nee, géén rondjes.

De informatie die op de website stond was heel correct, ik liep grotendeels op onverharde grond (60 %) en single track (10 %) en maar een beetje (10%) op verharde weg. Voor mij leek het bij tijden meer op een veld- of trailrun dan wel een gewone loop. Bij tijden zakte ik tot boven mijn enkels weg in de modder, maar dat kon de pret niet derven.

Door de ‘vrije start’ was dit voor mij een prima oefening om mij ‘af te schermen’ van medelopers. Tijdens gewone wedstrijden brengen ze mij in de war, ik wil precies altijd ergens aan hangen of inhalen terwijl het toch belangrijk is dat ik mijn eigen tempo loop en niet bijna doodval de laatste kilometers. De vrije start zorgde er ook voor dat er nooit echt veel volk tegelijk liep, want er was best veel volk komen opdagen, meer dan voorzien denk ik – er waren toch geen goodybags meer op het einde en ik had er héél veel zien staan !.

Het laatste stuk had ik het lastig. We gingen over de 10 km (dus geen exacte afstand) en de paar bruggen en het manoevreren in modder begonnen hun tol te eisen.  Die laatste kilometer liep ik tussen de leeuwen en zag ik nog zijdelings een panter naar mij kijken alsof ik een happige brok was en dat deed me toch nog die laatste kilometer volhouden om niet te stappen. Dat was even wel verleidelijk, zeker toen de apen show gaven en er vele gewone bezoekers gewoon op de weg stonden.

Deze loop heeft mijn weekend toch nog goed gemaakt. Ik vind de formule super en ik hoop dat ze het volgend jaar opnieuw zullen doen, al besef ik dat ze maar een beperkt aantal lopers zullen aankunnen, vooral voor het stuk dat door de zoo gaat.

Prestatiegewijs ben ik content, want ondanks het feit dat de loop zwaar was (door de ondergrond, de bruggen, de vele draaien en hoeken) heb ik dezelfde gemiddelde snelheid gehaald en dat terwijl er hier en daar stukjes waren waar je verplicht was om te stappen wilde je niet in een modderbad terecht komen.

Hier zit een contente loper !

we zijn weer vertrokken !

Deze maand werd er

 uur,  minuten
en 48 seconden gesport !

Dat was goed voor

 activiteiten.

De eerste twee weken sportte ik iets minder dan 4 uur per week, de derde en de vierde week was dat al tegen en iets over de 6 uur !

En zo kom ik aan een gemiddelde van 44 minuten per dag ! Niet mis en vooral plezant !

We zullen dooooooorgaan !

 

Ten Miles

De Ten Miles ! Een echte uitdaging was dat, want in 2012 heb ik welgeteld één wedstrijd van vijf (!) kilometer gelopen ! Voor de rest werd er wel gelopen, maar hooguit enkele keren 10 km, het waren eerder lopen van 5 km.

2013 moest en moet het jaar van ‘de terugkeer’ worden en daarom zette ik de 10 Miles op mijn agenda, met als enige doel : uitlopen en genieten. Het werd dus een spurt van 5 naar 16 km !

Ik maakte een schema via Ascis en zette er (naderhand gezien) een te laag wedstrijdtempo op van 7min/km. Dat resulteerde natuurlijk in trainingen die nog trager waren. Ik schroefde het tempo wat op en kwam toch aan een gemiddeld trainingstempo van 7 min/km. Tegen dat de ‘wedstrijdtrainingen’ begonnen liep ik vlotjes aan 6:50, zij het dat die trainingen nooit de volle 16 km waren laat staan dat ze op hellend vlak gebeurden !

Mentaal zat het kopje goed : als ik 16 km kon lopen dan was dat oké. Ik had mijn lesje van de vorige Ten Miles al geleerd : de overvolle trein compenseerde ik door enkele euro’s meer te betalen voor een eerste klasticket. Dat ging heel vlot, ook de tram naar linkeroever.

Ik had afgesproken met Edith die voor een verrassing zorgde : ze zou met mij meelopen. Super ! We poseerden in het vak 1:45 plus en wachtten samen op het startschot. Het zonnetje straalde zalig ! De ‘rit’ was herkenbaar … Edith en ik liepen tegen zo’n 6:42 … redelijk snel ! De eerste brug werd genomen, daarna de Kennedytunnel. O was is dat lang stijgen ! Edith liep als een jonge hinde en verzekerde me dat het terug ‘vlak’ zou worden. Dat werd het inderdaad, maar nadien volgde opnieuw de volgende tunnel….

Bij de drankposten liep ik door (camelbag) en haalde Edith me terug in. Rond kilometer 9 liep het echter fout. Ik verloor Edith (of zij mij) en ik klokte iets af op mijn Garmin waardoor ik niet goed meer kon volgen of ik ‘op tempo’ liep. Ik voelde de eerste echte klop… nog 7 km te gaan ! Maar het waren vlakke kilometers en dwars door de stad. En de supporters waren talrijk ! Aan mijn Garmin raakte ik niet meer uit en liep dan maar gewoon door. Trager was het zeker. Ik haalde hier en daar mensen in, zeker op de vlakke stukken van de binnenstad. En toen kwam “de straat van de Waaslandtunnel” in zicht. Het laatste zware stuk. Er volgde echter nog een hele ‘omleiding’ alvorens we de ‘konijnenpijp’ in mochten. En ach, wat was ik vergeten dat hij zoooo lang was. Eerst ging het bergaf, dat viel mee, maar daarna kwam de ongenadige klop : naar boven. Toen dacht ik toch even ‘nooit meer’. Ik klokte af met een onzekere tijd, mijn uiteindelijke tijd zou 1:54:40 worden, mijn slechtste tijd ooit, na mijn eerste editie 1:49 in 2008, mijn tweede editie 1:51:51, maar ik vind het totaal niet erg. Ik heb ervan genoten en de goesting om weer meer te lopen is er volop ! En ik heb mijn doel bereikt : 16 km lopen !

Natuurlijk, hàd ik meer buiten gelopen en hàd ik meer op heuvels getraind, hàd ik meer interval gedaan, dan was het resultaat beter geweest. Maar het maakt me niets uit, de vooropgestelde afstand (die niet min is !) is gelukt ! In tegenstelling tot 2011 overheerst niet het gevoel van frustratie maar wel : dit doen we nog !

Nu even de beentje laten rusten en hop naar het volgende !

 

Eerste plannen voor 2013 !

 

Omdat concrete doelen altijd extra motivatie geven én superleuk zijn ben ik toch op zoek gegaan naar wat doelen. Ik heb er twee in gedachten, waarvan ik mij voorlopig beperkt tot één dat voor publicatie vatbaar is.

Het eerste is … een wandeling ! In alle eerlijkheid is het vooral voor het lief een sportieve uitdaging, ik denk dat ik het wel op basis van mijn huidige trainingen uit de losse pols kan schudden, zonder iets extra’s dus. Anderzijds ga ik ‘meetrainen’ met hem, en dat zijn leuke surplussen, ook voor mijn conditie !

Op 28 april willen we deelnemen aan de ‘Loop van Vlaanderen’. 25 kilometer wandelen … de ‘coureurs’ achterna, of liever de lopers achterna, want het is ook een trailrun (25/50 km). Ik heb nog even getwijfeld of ik niet zou deelnemen aan de 10 km (ook mogelijk), maar het gezamenlijk ‘sportief met het lief’ heeft het toch gehaald.

Toch blijft dat ‘trailavontuur’ waar ik zovelen over hoor, ook kriebelen. En wat blijkt ? In mijn buurt werd vorig jaar een nieuwe trailrun georganiseerd mét een korte afstand ! 7 km in Diest ! Spijtig dat het nog tot oktober wachten is !

Op