Kerstvakantie: Een week feesten en een week terug naar de natuur met z’n twee

December is best pittig

December blijft voor mij best wel een pittige maand. Alles lijkt zowat bijeen te komen: het afronden van het jaar, het voorbereiden van de feesten, het genieten van de vele sociale contacten.

Het gebeurde dat ik opnieuw aan het werk ging na de vakantie en vermoeider was dan ervoor. De ontgoocheling was dikwijls groot: had ik zo uitgezien naar deze weken en gingen ze op aan allerlei activiteiten en was er nauwelijks tijd om om even stil te staan.

Op zoek naar evenwicht

Zo’n 7-tal jaren geleden gooiden we het roer om. Er zou 1 week gefeest worden: tijd voor vrienden en familie, sociale events, etentjes en lekker bijpraten. Daarna 1 week met z’n tweeën op een plaats vol rust. Het leek een geweldig goed recept te zijn.

Dit jaar zijn we, net zoals vorig jaar in Borger, in de provincie Drenthe (NL). We huren er een huisje met alle comfort en vullen onze dagen met lezen en wandelen. We hoeven de straat maar over te steken en we zijn in een groot natuurgebied, deel van de Hondsrug. Er zijn zowel aangeduide wandelingen als wandelknooppunten, dus hoeven we nooit echt op zoek naar veel inspiratie.

In het huisje zitten we onder een dekentje en lezen ongestoord met een kop thee.

Wandelen regen, veel regen

En wat met de regen? Het regent inderdaad veel, dag na dag. Gelukkig vallen de meeste paden nog mee, we hebben al erger gekend, of het moet zijn dat we ondertussen al zoveel gewoon zijn dat we niet meer opkijken van schoenen in het water tot aan onze hiel. Gelukkig zijn we er altijd op voorzien. Eenmaal thuis nemen we een warme douche en trakteren we ons op een warme chocomelk.

Wij liepen het natuurgebied binnen via de Rolderstraat (Borger). Wie interessen heeft in de route kan het kaartje vinden tussen de foto’s.

Voor ons is zo’n ‘sociale week’ en een ‘week alleen in de natuur’ het perfecte recept voor een kerstvakantie met alleen maar voordelen.

Wat zijn voor jullie de belangrijkste momenten in deze kerstvakantie?

Start to Walk : voor wie (flink) wil wandelen

Ondertussen wandel ik al flink wat jaren naast het lopen, fietsen en zwemmen. Over de voordelen ga ik het hier niet hebben, maar gewoon wat tips voor wie wil (beginnen met) wandelen.

Waar en hoeveel te wandelen ? Drie tips !

1. Het makkelijkst is natuurlijk om te wandelen in je eigen dorp/stad. Via Open Fietsmap leer je de kleinste wegeltjes kennen, sommige heb ik jaren voorbij gelopen tot ik ze op deze kaart zag staan. Laat je niet misleiden door ‘fiets’ map, er staan evengoed tal van onverharde wegen door akkers op. Voordeel : dichtbij en je bepaalt zelf je afstand. Je kan deze kaart ook gebruiken om wandelroutes te downloaden op je wandelGPS of smartphone, maar dat hoeft zeker niet.
2. De wandelknooppunten. Heel wat streken kennen wandelknooppunten die volgens hetzelfde systeem werken als de fietsknooppunten. Een kaart kopen kan handig zijn maar hoeft helemaal niet. Druk de nummers af via de site (of schrijf ze over).
3. Aktivia. Via de wandelagenda vind je waar er ten lande (en soms ook Nederland) wandelingen georganiseerd zijn door wandelclubs. Het systeem werkt als volgt : je gaat naar de startplaats (zie site), schrijft je in (1 tot 2 euro) en je kiest een van de voorgestelde afstanden. Er is een vrije start, meestal van 7 tot 15 uur. De afstanden variëren van 3 tot boven de 50 km. Zo wat alle organisaties hebben verschillende afstanden. Ook al wordt dit door wandelclubs georganiseerd, je hoeft geen lid te zijn. Soms betaal je als niet-lid een halve euro meer. Er zijn meestal ‘rustplaatsen’ voorzien waar je tegen zeer democratische prijzen soep, drank en een broodje kan kopen. Omdat je vertrekt wanneer je wil, wandel je in principe alleen, maar ook weer niet, want deze wandelingen kennen veel deelnemers.
   Veel gemak hier (want je hoeft niets voor te bereiden) en je bent ook gerust : mocht er zich iets voordoen dan ben je niet moederziel ergens ten velde. En veel proviand hoef je ook al niet mee te doen, al is het daar helemaal oké om je eigen boterhammen en drank mee te brengen.

Uitrusting

1. Wandelschoenen.  Het echtgenootje en ik wandelen al jaren en onze ideeën over wat de beste wandelschoen is (laag of hoog) zijn heel verschillend, wat er alleen maar op wijst dat je wat moet zoeken tot je die schoen vindt die voor jou het beste is. Zelf heb ik al jarenlang twee paar : lichte zomer wandelschoenen die niet waterdicht zijn en waterdichte zwaardere. Als je kilometers lang in de regen loopt en je schoenen zijn niet waterdicht, dan krijg je snel blaren. Maar gelukkig regent het niet altijd ! Ik wandel steevast met speciale wandelsokken, bij lange afstanden en warme temperaturen zeer welkom, ook al om blaren te vermijden.
2. Ik draag een klassieke trekkingbroek, puur voor het gemak. Door te ritsen kan ik ze korter maken. In de zakken kan ik makkelijk iets kwijt.  Het lief zweert dan weer bij een jeans, iets wat ik absoluut niet wil dragen wegens gevaar van schuren en te strak. Kortom : iets dat makkelijk zit !
3. Laagjeskledij : niet zoals bij het lopen. Zweetabsorberend. Ik geef onmiddellijk toe dat hier ook de ‘huisvrouw’ in mij spreekt. Dergelijke kledij hoeft niet gestreken en dat vind ik een groot voordeel.
4. Regenkledij. Dit is lange tijd een moeilijke geweest en wij hebben tal van outfits. Lange tijd heb ik dit gedragen (zij het in een vrolijker kleurtje).

   Het voordeel is dat je in principe ‘goed ingepakt’ bent en je beide armen nog vrij hebt, in tegenstelling tot een cape. Wanneer het lang regent of wanneer ik weet dat de kans groot is dat het lang zal regenen dan gebruik ik dit nog.

   Maar in de zomer kan het soms regenen en een kwartier later is daar de volle zon weer en dan weer regen enzovoort. In de zomer draag ik meestal een cape (Ikea). Tijdens de Vierdaagse van de IJzer heeft deze me helemaal overtuigd.

   

   Het voordeel zit in de snelheid van aantrekken. Zo’n poncho gaat overal over : ook over je rugzak. Soms heb je plots ‘volle bak regen’ en dan zit je als het ware in je eigen ‘tentje’. Je zweet er minder in dan in de voorgaande die toch strakker rond je armen zit. Je kan zonder problemen aan je heuptas (om er iets uit te halen) als je die draagt.

   Het lief en ik combineren onze regenkledij al jarenlang met een regenhoed. Zo’n kap als hierboven belemmerd wel wat het zicht blijft ook niet zo goed zitten.
   Deze (Decathlon) vinden wij de max :

   

5. Rugzak of heuptas ?
   Bij lange tochten zweer ik bij een rugzak. Het voordeel is evident : er kan meer in. Nu zijn er tal van rugzakken en ook hier zijn er een heleboel de revue gepasseerd. Ondertussen zweren we bij deze

   Vooreerst is er verluchting voorzien tussen je rug en de rugzak. Verder zijn er aan de zijkanten zakjes voor je flesje water. Met een beetje oefening neem je zo’n flesje uit de rugzak zonder dat je je rugzak uit moet doen. Er is een stevige heupgordel : bij lange afstanden echt wel nodig. In de heupgordel bevindt zich een klein zakje, prima voor wat centen, je fototoestel of GSM. Daar kan je dan weer bij zonder de rugzak uit te doen. Wij zijn geen Nordic Walking wandelaars, maar de rugzak is voorzien voor het hechten van stokken, mocht je dit willen. Verder is er een regenhoes voorzien.

   Bij korte < 20 km tochten ga ik voor de heuptas, want hoe goed zo’n rugzak ook is, ik heb liever mijn rug vrij. Het voordeel van een heuptas is dat je aan alles goed kan. Je hoeft dus niet te stoppen. Heuptassen bestaan er in allerlei formaten, die van mij is nogal redelijk groot. Ik kan er mijn regenkledij in kwijt en ook mijn boterhammen en water. Digitale aparatuur krijgt extra bescherming (vooraan).

   

Maar in alle eerlijkheid : met stevige schoenen en goedzittende kledij kom je al een heel eind !

Op wandel

Zaterdag voelde ik de spiertjes nog van de MTB-tocht, tijd om iets helemaal anders te doen ! Meestal probeer ik op zaterdag een Aktivia-wandeling mee te pikken maar deze keer was er geen enkele in de buurt en ik vind het maar niets om eerst een uur te rijden om dan te wandelen – of het moet al een heel bijzonder landschap zijn. Dus nam ik mijn toevlucht tot het wandelknooppuntnetwerk van ‘De Merode’.

Ik ben vertrokken in Testelt en vervolgens ben ik langs Averbode geweest, “speelplaats” van mening MTB-er of trailloper ! Want hellingen, modder … het is er allemaal !

 

 

Such a perfect day

De dag begonnen op 4 km van onze voordeur om er te gaan wandelen via de wandelknooppunten. Het werd het hoogtepunt van de week ! Zalig !

Beat the winter

Ik kan toch echt niet de enige sporter zijn behoorlijk begint te balen van dit weer ? En ach, nu komt mijn ware aard pas echt naar boven : ik loop al die kilometertjes nog op de loopband. Nee nee niet goed, een watje ben ik, maar hé, een paar dagen geleden was er nog smeltende sneeuw ! En het vriest verdorie nog ! Echte lopers trekken zich daar natuurlijk niets van aan, die trotseren alle weersomstandigheden en geven geen kick, maar  ik heb me nog nooit een echte loper genoemd ! Bij deze trouwens weer bewezen !

Ik loop al jaren iedere winter op de loopband en dat is nog nooit echt nadelig geweest. Tegen dat het ‘seizoen’ begon liep ik al weer buiten en was de overgang schoon gemaakt. Als ik naar de voorgaande jaren kijk, dan begon ik steevast begin maart of zelfs midden februari al buiten te lopen. Jaar na jaar, winter binnen, vanaf de eerste lente buiten. Maar zeg zelf, die eerste lente, dat wordt straks meteen zomer !
Maar goed, roeien met de riemen die ik heb, met een beetje geluk loop ik één dezer dagen wél buiten, want als ik moet wachten … is het straks wéér winter. Dus zal ik mij maar dik induffelen. Nog iets dat fout loopt in de planning : de fietstochten. Ook die beginnen traditiegetrouw in maart. Dan lonkt alles om op de fiets te springen en hup de wijde wereld in. Ook daar is nog niets van in huis gekomen. Maar ook hier geef ik mij gewonnen. Gewapend met een bivakmuts onder mijn fietshelm zal ik toch maar een teentje buiten zetten. Het moet er een keer van komen.

Wat wandelen betreft heb ik mij gelukkig nog niet laten ontmoedigen. Werd er gisteren iets meer dan 10 km op de loopband gelopen (binnen en ik wen alvast aan die geweldig hoge temperaturen, ha !), dan werden er vandaag 10 km gewandeld in heel heuvelachtig gebied, kwestie van de beentjes ook gewoon te maken hellingen allerhande. Ik mocht het temperatuurverschil wel voelen, want de gevoelstemperatuur lag onder nul ! De tocht die ik maakte was trouwens meer een trailwandeling dan iets anders, kruipen, opletten dat ik niet weggleed in de modder …

Vakantie en het plan is om iedere dag (meer dan gewoonlijk)  te sporten, liefst ook buiten. En of die winter nu huiswaarts keert of niet, ik vrees dat ik er mij bij neerleggen zal of liever juist niet : ik ga mij niet gewonnen geven en zal, gewapend in wintersportkleren, tonen dat ik écht wel buiten durf te komen !