Overmoed komt …. (te veel en te hard lopen)

When I go for a run, often I’ll want to run as far or as hard as I can … and then I’m exhausted, and less likely to want to run tomorrow.

Let’s do less, and leave some in reserve. And enjoy the less that we do even more.

Hier gelezen

Je zou denken dat ik het ondertussen al geleerd heb na al die jaren, maar nee hoor. Dit kalenderjaar ben ik de afstanden behoorlijk gaan verlengen. Tot mijn grote verbazing ging dat goed. De snelheid zat er (nog) niet in, maar hé, sneller én langer kunnen lopen en dat in één beweging doen is misschien wel veel gevraagd.

Omdat dat lopen zo goed ging dacht ik : ik ga weer flink zwemmen. En tussendoor ook Aktiviatochten wandelen. En die fiets, dat moet ook. De grafiekjes waren mij goedgezind.

Maar ik merkte ook een vorm van sleur en vooral ik werd altijd maar moeër.

Naar verluidt is rust deel van de training. Ik zal het maar geloven zeker ?

De week dat ik niet ging “sporten” (7 uur 13 min dus)

Vorig weekend begon het al : een vermoeidheid die niet met een nachtje slapen over zou gaan en zeker al niet na ‘slecht slapen’, want nu en dan zit ik in de lange cyclus van slecht slapen. 10 maart ben ik opnieuw beginnen lopen en ‘meer sporten’ en ik zie nu dat ik tussen 10 maart en nu 6 rustdagen had. Oftewel 6 rustdagen en 29 sportdagen.

Dus zou ik deze week niet lopen … en dat is ook niet gebeurd. De vermoeidheid zat zo diep dat ik voelde dat ik mij forceerde. Mijn lichaam was mij dankbaar maar hunkerde naar beweging en naar ‘buiten’, op het werk was het druk en chaotisch en sporten zou zo wat het enige ‘stabiele’ zijn, het rustpunt in de drukte.

De 7 uur sporten is bijgevolg een verzameling van fietsen, wandelen (lang leve Activia !)  en fitness (vorm van aerobics) geworden en ook dit was zalig. Toch buiten en even niet lopen, al miste ik het wel. Het moet zalig zijn om 20 km te kunnen lopen – dan zie je toch al eens iets anders – maar voorlopig zit dat er nog niet in.

Hop hop naar de volgende week !

 

niet fit

De zomervakantie is traditiegetrouw een hoogtepunt aan sport hier en ook voor deze vakantie was het niet anders voorzien. Zo ben ik opnieuw begonnen aan een loopschema voor 10 Mijl (Hasselt : 15 !) en wordt er ook flink gewandeld. Zelfs een hele bergvakantie op en neer ! Er wordt gezwommen, met redelijk ernst en lengte. En tenslotte probeer ik zoveel mogelijk te voet en met de fiets te doen in plaats van met de auto.
Samengevat : veel beweging.

Nu gaat mij dat normaal gezien goed af, want het lopen dat is niet anders dan anders, ik heb dit jaar nog de 10 Miles in Antwerpen gelopen en een dikke maand daarna Rondje Tilburg (13 km) en ben blijven lopen tussendoor. En dat wandelen, dat valt ook reuze mee, want het lief gaat mee en die wandelt niet eens zo snel en stelt zijn veto al bij alles wat hoger dan 15 km ligt. Dat zijn dus geen overdreven toestanden. Ik kan/wil sneller en langer wandelen.

Maar deze zomer lijk ik wel 10 jaar ouder geworden. Ik sta moe op, ondanks voldoende nachtrust. Ik heb bijna constant spierpijn, rug- en nekpijn. Soms moet er al eens pijnstiller genomen worden. De dokter vindt niets ‘mechanisch’, er zit dus niets geklemd of zo. Maar nu en dan lijkt de rechterkant van mijn lichaam het gewoon op te geven. De pijn is er dan vooral een flink stuk na het lopen en niet tijdens het lopen. De beste “medicatie” blijkt dan trouwens gewoon zwemmen te zijn, alsof alles dan weer op z’n plaats komt.

Hoe dan ook, deze zomer gaat het mij niet zo goed af. Misschien heeft het nog te maken met de val begin deze vakantie, maar dan duurt het toch wel erg lang.

Morgen staat De Fietseling op het programma en wij gaan opnieuw voor de maxiversie : zo’n kleine 80 km (63 ronde + op en neer naar het startpunt). Ik ben benieuwd.