Dwars door Mechelen

“Ik ben zenuwachtig,” zei hij door de telefoon. We hadden het over ‘Dwars door Mechelen’. Hij had nog nooit een wedstrijd gelopen en ik was maar blijven zeggen dat Dwars door Mechelen ‘plezant’ was. Hij was nog niet eens lang met Start to Run begonnen, had nog nooit 5 km aan een stuk gelopen.
“Misschien doe ik wel niet mee”, zei hij.
Jan* zuchtte. “En als ik daar nu eens helemaal achteraan loop. Of ik kan het gewoonweg niet. Tussen al mijn collega’s.”
Voor het hele gesprek had ik net gezegd dat ik nooit met iemand samen wou lopen. Want dat die ene ofwel te snel ofwel te traag liep. Dat het  v r e s e l i j k  frustrerend was om op het tempo van een ander te lopen.

Zal ik met jou meelopen ? vroeg ik hem. (Ik kon mijn oren niet geloven, had ik dat gezegd ?).
Eu, als je dat zou willen.

En zo ruilde ik mijn tien kilomter voor de vijf met als doel Jan over de eindmeet te krijgen. Ik had er geen idee van of hij inderdaad 5 km aan een stuk zou kunnen lopen, maar ik zou hem aanmoedigen en desnoods hele stukken met hem wandelen. OK, ik ben ook maar een beginner, maar als ik nu al wat beter loop, dan is dat ook dankzij andere mensen. Dus nu even het stokje doorgeven dacht ik !

Hij koos 8 km per uur als snelheid. Wijs vond ik dat, want al te veel beginners verbranden zich door snel te starten. We zouden ‘de groene’ man volgen, want die gaf tempo voor 8 per uur. Algauw bleek ‘de groene’ man echter totaal z’n snelheid kwijt te zijn, want mijn Garmin toonde 8,5. Tot mijn grote verbazing gaf Jan geen krimp. Maar zou hij dit volhouden ? Hij liep goed en liep altijd maar sneller. Aanvankelijk zei ik hem dit, maar hij knikte en bleef snelheid aanhouden. Voor we het goed en wel doorhadden, waren we de 4 km gepasseerd. Op basis van mijn Garmin moet ons gemiddelde rond de kleine 9 gelegen hebben. Behoorlijk sterk vond ik dat. De laatste kilomter zag ik dat hij het lastig had. Niet heel erg lastig, maar ik zag duidelijk aan zijn gezicht dat het maar beter gauw gedaan was. We liepen de Bruul op en ik wist dat dit een groot succes was. Ik zou mijn doel bereiken : Jan over de eindmeet krijgen en met wat een succes !
De laatste 300 meter zette hij het op een spurtje. Z’n eerste medaille was binnen.

Ik was ongelooflijk fier. He did it ! Proficiat !

Merci Gert voor het supporteren ! Ik heb je werkelijk o v e r a l  gezien !

* fictieve naam, maar hij liep echt ‘in levende lijve’ wel mee hoor. Misschien vindt een man het niet leuk dat ik dat zomaar opschrijf hier. Vandaar dat ik de naam veranderd heb.